H ομιλία της Στέλλας Ταπανλή στην Αντικαρκινική

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η εισαγωγική ομιλία της προέδρου του Παραρτήματος Λιβαδειάς της Αντικαρκινικής Εταιρείας κας Στέλλας Ταπανλή κατά την τελετή κοπής της πίτας που έγινε στις 20 Ιανουαρίου στη Λιβαδειά. Την παραθέτουμε ολόκληρη.

"Επιτρέψτε μου να αρχίσω ανορθόδοξα, άτυπα, εξομολογητικά. Να σας πω πόσο μας δελεάζει, μας λυτρώνει ψυχικά και πνευματικά αυτή η λαοθάλασσα της δικής σας παρουσίας, των συναισθημάτων σας, που μας προσφέρονται απλόχερα σαν χάδι, σαν νανούρισμα μέσα στην τεράστια αγκαλιά σας.

Πόσα αισθήματα, πόσα όνειρα, πόσα μακροβούτια στο ακατόρθωτο, που έγινε εφικτό! Πόσες επιτυχίες μοιραστήκαμε, πόσα χαμόγελα ζωγραφίσαμε σε πρόσωπα θλιμμένα, πόσο ο χρόνος μας χαρίστηκε μέσα από αυτή τη σχέση ζωής.

Λες και μιλούν καλύτερα οι ψυχές από τα λόγια, τις λέξεις, στην επιτυχία ή στην αποτυχία. Εξάλλου, η αγάπη δεν φοβάται την ατέλεια (Ν. Σιδέρης).

Πανοσιολογιότατε, καλωσορίσατε στον κόσμο της Αντικαρκινικής. Σήμερα θα μοιραστούμε «παν δώρημα τέλειον».

Κύριοι βουλευτές, σας ευχαριστούμε που μας τιμάτε με την παρουσία σας αλλά θα θέλαμε και την έγνοια σας.

Κύριε Περιφερειάρχη, θα προτιμούσα «αγαπημένε μας φίλε» Κλέαρχε Περγαντά, κύριε Αντιπεριφερειάρχη Γιώργο Μουλκιώτη, κα Φανή Παπαθωμά.

Κε Δημήτρη Καλλιαντάση, κε Αγνιάδη σας καλωσορίζω.

Καλή χρονιά στους περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους, προέδρους επαγγελματικών, πολιτιστικών συλλόγων.

Να καλωσορίσω τους εκλεκτούς καλεσμένους μας. Τον ψυχίατρο και συγγραφέα κ. Νίκο Σιδέρη, το συγγραφικό έργο του οποίου σήμερα τιμούμε, την Καλλιόπη Βέτα, τον Γιάννη Ιωάννου, δύο παλιούς καλούς μου φίλους, και την Ολγα Νικολαϊδου.

 Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο του Νίκου Σιδέρη, είναι σαν να ζεις σε μια θλιβερή, γκρίζα τσιμεντούπολη και σου δίνει το κλειδί για να μπεις μέσα σε έναν παραδεισένιο κήπο. «Εχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα», έγραφε ο Ν. Καζαντζάκης. Ο Νίκος Σιδέρης μας δίνει τα πινέλα, τα χρώματα,  και εμείς σβήνουμε τις πίκρες, τα λάθη, τις ανασφάλειες, τα πάθη και  ζωγραφίζουμε με παστέλ χρώματα τον δικό μας παράδεισο. Και βέβαια, μέσα σε αυτόν τον ονειρεμένο κήπο κελαηδά ένα αηδόνι γλυκόλαλο, που θα ημερέψει την ψυχή μας την τρικυμισμένη, με μουσική ελληνική ποιότητας.

Η Καλλιόπη Βέτα, η μεγάλη ερμηνεύτρια  της λιτότητας, του συναισθήματος, μαζί με τον μουσικάνθρωπο, τον εξαίρετο συνθέτη Γιάννη Ιωάννου.

Χειροκροτήστε τους!

Το 2013 άρχισε σιγά σιγά να ξεγυμνώνει τις  αλήθειες του. Γνωρίζει ότι ο χρόνος του δεν είναι απεριόριστος. Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή (Δημόκριτος) κι η ζωή ένα πέρασμα απ’ αυτή. Ηλθες, είδες και απήλθες.

Εμείς, το Παράρτημα Λιβαδειάς  της ΕΑΕ, το Δ.Σ., οι εθελόντριες, είμαστε ευτυχισμένες, γιατί σιγά σιγά χτίζουμε ένα πέτρινο ανάχωμα, που θα μας ασφαλίσει απέναντι στην ασθένεια και τον θάνατο που μας απειλεί καθημερινά.

Η ΕΑΕ δεν είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση με τα αμαρτωλά χρήματα που σπατάλησαν. Τα χρήματα που μας δόθηκαν έγιναν κέντρα πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης, μονάδες αποθεραπείας ασθενών με καρκίνο, έγιναν μηχανήματα υψηλής  τεχνολογίας, κινητές μονάδες διάγνωσης. Κρίμα που δεν υπάρχει στήριξη οικονομική, για να επαναλειτουργήσουν  γρήγορα.

Εμείς συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα και τόλμη το πρόγραμμα πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης σε μεγάλα διαγνωστικά κέντρα της Αθήνας. Αλλά και γιατροί της πόλης μας αρχίζουν να συνεργάζονται μαζί μας για δωρεάν εξετάσεις πρόληψης, όπως ο  γυναικολόγος κ. Φώτιος Χριστόπουλος για test pap. Κι είναι ακόμη ένας κρίκος στην τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα αλληλεγγύης, που τυλίγει στοργικά αυτές τις δύσκολες στιγμές τη χώρα μας και της χαρίζει ελπίδα, ζωή. Ο καθηγητής Χειρουργικής Γιάννης Μπράμης μεσολάβησε και ο Διευθυντής της Ευρωκλινικής μας δωρίζει δώδεκα ψηφιακές μαστογραφίες για ανασφάλιστες  εντελώς δωρεάν. Εκτός των άλλων,  κάθε μήνα ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ – ΕΛΠΙΣ, ΚΑΨΑΛΑΚΗ – EUROMEDICA – ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ                                            κινητός μαστογράφος της ΕΑΕ θα έρθει στη Βοιωτία για να καλύψει ορεινά χωριά κ.α. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μείνει χωρίς πρόληψη, χωρίς διάγνωση μια  γυναίκα που δεν έχει χρήματα.

Ολη η Ελλάδα δονείται από ένα πρωτόφαντο κύμα αλληλεγγύης. Λες και οι Ελληνες ξαναγεννήθηκαν αλλιώτικοι, δοτικοί, ευαίσθητοι, αλτρουιστές. Φύσηξαν τη χρυσόσκονη που έκρυβε τη ματαιότητα της ύπαρξης και παρουσιάστηκε υπέρλαμπρη η ζωή, η αληθινή, αυτή που αξίζει να ζούμε. Κοσμογονία προσφοράς. Κι εσείς μας ρωτάτε επίμονα πλέον τι γίνεται με το κληροδότημα Λουκά Δέδε. Θα προσπαθήσω μέσα σε μια πρόταση χωρίς τελείες να χωρέσω την προσμονή, την αγάπη και το όνειρο. Θα δούμε εάν το κατορθώσω.

Αγαπημένοι μου συμπολίτες, το κληροδότημα Δέδε είναι δικό σας, αφού ο Λ. Δέδες επέλεξε την ΕΑΕ να διαχειριστεί και να εκτελέσει την τελευταία του επιθυμία, δηλαδή να δημιουργήσει ένα Κέντρο αντικαρκινικής  προστασίας, έναν πολυχώρο, όπου, εκτός από ιατρικές υπηρεσίες πρόληψης, ενημέρωσης εντελώς δωρεάν σε ευπαθείς ομάδες, θα είναι η διέξοδος στην πολιτιστική λειψυδρία της πόλης, αφού θα διοργανώνουμε μουσικά απογεύματα, φιλολογικές ενατενίσεις, εκθέσεις νέων καλλιτεχνών και βέβαια κέντρο διακοπής καπνίσματος και θα είστε εσείς μαζί με εμάς που θα βρίσκεστε εκεί και θα το λειτουργείτε, αφού είναι δικό σας, πιστέψτε με και διεκδικήστε το. Εγώ εξάντλησα μαζί με τον εγνωσμένης αξίας δικηγόρο μας κ. Ηρακλή Τσάγκα (Λουκά Μπίνιο), όλα τα νομικά επιχειρήματα, τα ηθικά και κοινωνικά οφέλη  των συμπολιτών μας.  

Κατάλαβα, πίστεψα πλέον ότι ο δήμαρχός μας κ. Νίκος Παπαγγελής μαζί με το δημοτικό συμβούλιο έχουν αποφασίσει να ανταλλάξουμε τα μερίδια που κατέχουμε μόνο για χρήση, παρά την εγκληματική ολιγωρία τόσο καιρό. Κατόρθωσα να καταλαγιάσω την πικρία, το παράπονο, την αγωνία μου και να τα κάνω στήριξη, κατανόηση, αποδοχή, αγάπη. Ναι, δήμαρχε, εμείς σας αγαπήσαμε, σας στηρίξαμε, ήμαστε δίπλα σας όποτε μας καλέσατε και τώρα η σειρά σας, γιατί «αυτός ο Αγγελος, άγρια ανθρώπινος,  τρέχει να σε σώσει και δεν ξέρει πώς» (Οtero). Τελεία και παύλα.

Ευχαριστούμε τους συλλόγους γυναικών, αυτά τα δραστήρια, ζωντανά μέλη της κοινωνίας μας, που συνεχώς μας εκπλήσσουν με τη δράση τους. Είναι πάντα δίπλα μας, αφουγκράζονται και ανταποκρίνονται σε κάθε μας κάλεσμα, κυρίως όταν αφορά εξετάσεις πρόληψης και ενημέρωσης είναι πάντα κοντά μας.

Αγαπημένοι μας φίλοι και  φίλες, γίνετε μέλη της ΕΑΕ. Είναι δύναμη για εμάς και επιστρέφει σε εσάς σαν δωρεά. Οσοι μπορείτε πληρώνετε τη συνδρομή σας –είναι το μόνο έσοδο, που μέχρι να ανοίξει το Κέντρο πρόληψης στην Παιανία, χρησιμοποιούμε για να μειώσουμε στο ελάχιστο τη συμμετοχή σας στις εξετάσεις πρόληψης. Επίσης, μαζί με τα χρήματα που άφησε ο Λουκάς Δέδες θα τα χρησιμοποιήσουμε για να τελειώσει γρήγορα το Κέντρο Αντικαρκινικής Προστασίας.

Μη λησμονείτε την Τράπεζα αίματος «ΖΩΗ» της ΕΑΕ, τη δική σας τράπεζα αίματος. Δώστε αίμα, προσφέρετε δικαίωμα ζωής σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Ευχαριστώ τους χορηγούς :

Τον κ. Αγνιάδη και το Επιμελητήριο Λιβαδειάς

Τον κ. Γιάννη Καραβά και την Αλουμίνιο ΑΕ

Τον κ. Παύλο Αθανασιάδη της «ΧΑΚΟ ΑΕ»

Τον κ. Γεώργιο Παπανικολάου «Φωτοβολταϊκά»

Τον κ. Κων. Αυγέρη «Ηλεκτρικές Εγκαταστάσεις»

Τον κ. Θέμη Παπαχαραλάμπους και το κατάστημα ηλεκτρικών ειδών

Τους κκ. Σπύρο και Αγγελική Πολυτάρχου

Επίσης, την κυρία Εφη Στάμου και τον κύριο Ζώη Γέρο, για τα υπέροχα χρυσά φλουριά της πίτας, «το κλειδί της ευτυχίας» και «το δαχτυλίδι της ζωής». Τον κύριο Δημήτρη Μαράντο, για τον θαυμάσιο στολισμό, τους αρτοποιούς και ζαχαροπλάστες, όπως επίσης τους εμπόρους, επαγγελματίες για τα «ακριβά» δώρα τους, δώρα καρδιάς, Αριστείδη Τζιτζώκο – Studio Helen.

Ευχαριστούμε τις εθελόντριες, που αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους, καταβάλλουν προσπάθεια, κόπο, για να βοηθήσουν το ΔΣ στις πολυποίκιλες δραστηριότητες της ΕΑΕ. Ελάτε να γραφτείτε στο εθελοντικό σώμα. Ο εθελοντής εργάζεται με πάθος, προσφέροντας τον εαυτό του σε έργο  ανθρωπιστικό χωρίς αντάλλαγμα, προβολή, χωρίς  βραβεία και επαίνους. Το βραβείο του εθελοντή είναι η απέραντη χαρά της ψυχής του. Ευλογία θεού. Εμείς στην ΕΑΕ έτσι νιώθουμε.

Κυρίες και κύριοι,

«Η ζωή μας είναι μια σονάτα άτοπων ονείρων, που προσγειώνονται στη γη με όρους, που δυστυχώς δεν είναι οι καλύτεροι» (Σιδέρης). Η κοινωνία μας νοσεί, γι’ αυτό δύο συναπτά χρόνια καλούμε ψυχιάτρους. Σε αυτόν τον επίλογο λοιπόν του προλόγου μου σκέφτηκα να δώσω ένα ερέθισμα και να είναι τα λόγια μου η πρόκληση που θα σας οδηγήσει, γιατρέ, στην καρέκλα του ψυχαναλυτή. Απέναντί σας, στο «ντιβάνι» ή καλύτερα  στο «λίκνο της ιστορίας», η Ελλάδα και ο χρόνος, που τη στοίχειωσε, της λήστεψε τη δόξα, το μεγαλείο, την περηφάνια, την αξιοπρέπεια. 

Το παρόν που συρρικνώνεται επικίνδυνα και οι άνθρωποι. Παραδομένοι σε ένα ντελίριο «νοσηρού ναρκισσισμού». Από την μια, η ράτσα των κυρίαρχων και από την άλλη,  η αγέλη, για να την κατευθύνεις, να την αρμέγεις. (Σιδέρης)

Ενας λαός αδούλωτος, περήφανος, ελεύθερος, που έγινε σκλάβος, γιατί η αμοίραστη λευτεριά καταντάει σκλαβιά. (Τίτος Πατρίκιος).

Κι είμαστε όλοι γαντζωμένοι φοβικά στο παρελθόν μας το ένδοξο. Μπορούμε, άραγε, να ξεφύγουμε από το παρελθόν, που μας χαρίζει μια πλασματική ασφάλεια και να αδράξουμε το παρόν, που ‘ναι σκληρό σαν μέταλλο, τραχύ σαν βράχος, αλλά αληθινό, αυτό που γεφυρώνει την ύπαρξή μας με το μέλλον της δίνει σκοπό, όραμα ζωής και μας λυτρώνει;

Παντού ψηλαφίζεις ανασφάλεια και κατάθλιψη. Και η ελπίδα πού βρίσκεται κρυμμένη; Μήπως στη νιότη, που παραπατά πατώντας πάνω σε αδιέξοδα; Που σφαδάζει από τον πόνο της ανεργίας; Βία που ελπίζει, υιοθετώντας χρεοκοπημένες αξίες; Αγκιστρωμένη ακόμη πάνω στην οικογένεια; Μπορούμε να ξεφύγουμε, γιατρέ, από αυτό το θανάσιμο αγκάλιασμα της μοίρας μας;  Να σηκώσουμε από το ντιβάνι το λίκνο της ιστορίας, την Καρυάτιδα, σύμβολο της Ελλάδας, που δειλά δειλά ξεπερνά παλιές ιδεολογίες, κατεστημένα, φαντασιώσεις, λαϊκισμούς και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της; Ενας μικρός κόσμος γύρω μας. Ατελής, ακόμη επισφαλής, αινιγματικός. Μα πιο αληθινός, ανθρώπινος, πιο ανθρώπινος. Σ’ αυτόν τον κόσμο θέλουμε να ζήσουμε. Θα μπορέσουμε;

Ή μήπως θα μείνουμε κρεμασμένοι πάνω στο όνειρο για πάντα;

Καλή χρονιά, με υγεία, αισιοδοξία, αγάπη".