ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
Τις τελευταίες ημέρες, γίνεται ένας επίπονος δημόσιος διάλογος, για την κρίση για τα μέτρα που λαμβάνουμε, κατά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης λόγω του μνημονίου χρηματοδότησης της χώρας. Διατυπώνονται αντιδράσεις. Διατυπώνονται αρνήσεις. Και όλα αυτά είναι λογικά και εύλογα. Ξεκαθαρίζοντας ότι μου είναι αδιάφορο πώς θα με χαρακτηρίσουν οι κατ΄ επάγγελμα και κατά συνήθεια επαναστάτες και αριστεροί, θα διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου.Πρώτον πατριωτικό, εθνικό και αριστερό, είναι ό, τι αποκαθιστά τη δυνατότητα της χώρας να στέκεται στα πόδια της. Αυτό και τίποτα άλλο.Δεύτερον η συζήτηση περί μέτρων, αναγκαίων(;) επώδυνων (;) καλών(;) απορριπτέων(;) είναι εξόχως αποπροσανατολιστική.Τρίτον οι παρεμβάσεις στο πολιτικό σύστημα και η ανανέωση, δε γίνεται κατ΄ επιταγή ούτε είναι πανάκια αλλά υπακούει σε κανόνες. Με βάση αυτές τις παραδοχές πρέπει να απαντήσουμε θετικά, στην συγκυρία την οποία η χώρα αντιμετωπίζει. Πρέπει να θέσουμε τους κύριους στόχους αλλαγών και μεταρρυθμίσεων οι οποίες είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν και θα έπρεπε να γίνουν είτε υπήρχε το μνημόνιο είτε όχι.Με δεδομένο επίσης ότι όλοι συμφωνούμε ότι η διασφάλιση του βιοτικού επιπέδου που ο καθένας μας έχει κερδίσει είναι σοβαρή παράμετρος της πρότασης που επιχειρούμε και πρέπει να διατυπώσουμε συμφωνούμε θεωρώ ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει ενεργή στις διεθνείς Ενώσεις και Οργανισμούς. Πρέπει να ικανοποιεί το χρέος της. Διαφορετικά και εδώ σταματάει η δική μου προσέγγιση προτείνουμε τη λογική της στάσης πληρωμών, δηλαδή για δέκα με δεκαπέντε χρόνια να ζούμε με ό, τι παράγουμε και προφανώς από αυτά να χρηματοδοτήσουμε και την ανάπτυξη της χώρας. Κοντολογίς, πρότυπο της ζωής μας θα είναι η Κούβα, και η Αλβανία πριν την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.Με τις παραδοχές αυτές. Είναι αυτονόητο ότι τα μέτρα δεν είναι επαρκή, και δεν είναι επαρκή γιατί όσο και εάν διασφαλίζουν δημοσιονομική σταθερότητα, που τη χρειαζόμαστε, δεν εξασφαλίζουν αναπτυξιακή πολιτική.Για να βγούμε από την κρίση απαιτείται εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.. Γιατί με αυτόν τον τρόπο πέραν της δημοσιονομικής εξυγίανσης, θα πετύχουμε την παραγωγή πλούτου. Όσο δεν παρουσιάζεται ένα σχέδιο ελπίδας, τόσο ελλοχεύει ο κίνδυνος οι θυσίες του Ελληνικού Λαού να είναι μάταιες.Για να υπάρξει εθνικό σχέδιο, χρειάζεται να διατυπωθεί η νέα μεγάλη ιδέα στην οποία θα συμφωνήσουν όλες οι πολιτικές – παραγωγικές και εργασιακές δυνάμεις του τόπου. Το σχέδιο πρέπει να ορίζει τα βάρη που θα επωμιστούμε όλοι μας και όχι μόνο τα συνήθη υποζύγια, θα προβλέπει τις ωφέλειες και τέλος θα προβλέπει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο κράτος για να μπορέσει να είναι αυτό η πλατφόρμα πάνω στην οποία θα στηριχθεί η αναπτυξιακή πορεία.Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου εθνικού σχεδιασμού, είναι οι βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Μία βαθιά συνταγματική μεταρρύθμιση, που θα εμβαθύνει τη δημοκρατία, και θα προβλέπει και διασφαλίζει τη συλλογική και δημοκρατική λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Των βασικών δηλαδή εργαλείων σήμερα άσκησης και εφαρμογής πολιτικής,Ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς να σημαίνει ότι σε όλα όσα κάνει κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί την πορεία που πρέπει να πάρει η χώρα. Και αυτό γιατί είναι ο μόνος Έλληνας Πολιτικός που διαθέτει παγκόσμια εμβέλεια και κύρος. Έχει τη δυνατότητα να κάνει τομές και ρήξεις, να πάρει αποφάσεις με κόστη, συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με ό, τι κάνει. Διαθέτει τη δημοκρατική κουλτούρα που απαιτεί ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης. Για αυτό το λόγο είναι υποχρέωσή μας η εποικοδομητική κριτική σε ό, τι κάνει και όχι να ρίξουμε πέτρες εναντίον του. Μη θεωρούν, βέβαια, κάποιοι ιδίως όψιμοι αριστεροί και επαναστάτες, ότι ο Ελληνικός Λαός δεν θα αναζητήσει σύντομα την υπευθυνότητα απέναντι στο λαϊκισμό και την αδιέξοδη προοπτική. Πάντα έχω την πίστη ότι η Ελλάδα Μπορεί. Αρκεί να δράσουμε με σχέδιο και σύνεση και θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση, πιο ισχυροί και πιο δυνατοί.
Γιώργος Σκλάβος
Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας
Η Νύχτα Μετά #3
Πριν από 3 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου