Ανέκδοτο8

Οι τρεις άνδρες που έφτασαν κατά τις 16:00 εκείνου του χειμωνιάτικου απογεύματος στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Λιβαδειάς διέφεραν στο παρουσιαστικό. Οι δύο ήταν σχετικά νεαροί, λεπτοί, αθλητικοί, ντυμένοι σπορ και χωρίς αποσκευές. Ο τρίτος της παρέας ήταν κάποιας ηλικίας, λίγο φαλακρός, παχουλός τύπου καλοπερασάκιας, φορούσε ένα φίνο κοστούμι και κρατούσε επιπλέον δύο ωραίες δερμάτινες βαλίτσες. Αυτός ο τελευταίος πλησίασε τον σιδηροδρομικό υπάλληλο και ρώτησε:
-Εχετε την καλοσύνη να μου πείτε τι ώρα έχει τρένο για τη Δράμα;
Ο σιδηροδρομικός κοίταξε το ρολόι του και είπε:
-Σε δύο ώρες, κύριε, στις 6:15.
-Ωραία, είπε, ο κύριος με το κοστούμι και στράφηκε στους 2 φίλους του.
-Τι λέτε, πάμε για κανένα τσίπουρο στο καφενεδάκι;
Κατευθύνθηκαν και οι 3 στο καφενείο παράγγειλαν τσίπουρα κι ύστερα κι άλλα και μετά κι άλλα.
Η συζήτηση ήταν έντονη και είχε ήδη νυχτώσει όταν ξαφνικά ακούστηκε η σειρἠνα του τρένου. Οι 3 φίλοι πετάχτηκαν έξω από το καφενεδάκι γρήγορα αλλά το μόνο που πρόφτασαν να δουν ήταν τα φώτα του τελευταίου βαγονιού να απομακρύνονται.
Ο τύπος με το κοστούμι αφού βλαστήμησε επανειλημμένως είπε:
-Και τι έγινε, δεν χάθηκε κι κόσμος. Πάμε να συνεχίσουμε τα τσίπουρα στο καφενεδάκι. Αλλά μια στιγμή να ρωτήσω τι ώρα έχει το επόμενο τρένο.
Οι δύο νεαροί ξαναμπήκαν στο καφενεδάκι και σε λίγο έφτασε και ο τύπος με το λινό κοστούμι.
-Στις 21:00 είναι το τρένο, είπε και γυρνώντας στο γκαρσόν φώναξε, φέρε μας 3 τσίπουρα.
Η συζήτηση των 3 φίλων δεν άργησε, βοηθούντος και του αλκοόλ, να ξανανάψει. Οπως είναι αναμενόμενο στα ανέκδοτα το σήμα της αμαξοστοιχίας των 21:00 ελήφθη καθυστερημένα από τους 3 φίλους. Πετάχτηκαν έξω αλλά το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να παρακολουθήσουν μια ακόμη αναχώρηση του τρένου μπρος στα μάτια τους.
Ο τύπος με το κοστούμι, αναψοκοκκινισμένος με τις δύο βαλίτσες στα χέρια, δεν φάνηκε να το βάζει κάτω.
-Γυρίστε στο καφενεδάκι για μια γύρα ακόμη, είπε κοφτά στους 2 νεαρούς. Πάω να ρωτήσω για το επόμενο δρομολόγιο.
Οταν ξαναμπήκε στο καφενείο τα τσίπουρα είχαν ήδη σερβιριστεί.
-Στις 23:40 έρχεται το τρένο, είπε, άντε στην υγιειά μας.
Ακριβώς στις 23:40 ακούστηκε η κόρνα του τρένου που έμπαινε με ταχύτητα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Λιβαδειάς. Οι 3 φίλοι πετάχτηκαν από τη θέση τους σαν αυτόματα και έτρεξαν έξω.
Το τρένο είχε ήδη κλείσει τις θύρες του και αναχωρούσε. Οι 2 νεαροί κινήθηκαν γρήγορα, και καθώς δεν είχαν και αποσκευές, τρέχοντας με όλη τη δύναμη των ποδιών τους κατάφεραν να αρπαχτούν από τα κάγκελα του τελευταίου βαγονιού και με μια κινηματογραφική προσπάθεια να ανεβούν στο τρένο.
Ο τύπος με το κοστούμι κυνήγησε κι αυτός στο μέτρο του δυνατού το τρένο αλλά όπως ήταν παχουλός και με δύο βαλίτσες στα χέρια δεν πρόλαβε ούτε να πλησιάσει.
Επιτέλους έβαλε τις βαλίτσες κάτω και άρχισε να γελάει.
Ο σιδηροδρομικός υπάλληλος τον πλησίασε παραξενεμένος.
-Ρε φίλε, συγγνώμη, αλλά έχασες 3 τρένα από το μεσημέρι και κάθεσαι πάνω στις βαλίτσες και γελάς; Τουλάχιστον οι φίλοι σου καθυστέρησαν λίγο αλλά τελικά το πρόλαβαν το τρένο και θα πάνε στις δουλειές τους.
-Να σου πω κάτι, είπε ξεκαρδισμένος ο τύπος με το κοστούμι. Εγώ ήταν να ταξιδέψω. Μόνος μου. Οι άλλοι δύο είχαν έρθει να μου κάνουν παρέα, να με ξεπροβοδίσουν.