O Τάσσος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934.Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε νομικά στην Αγγλία (Gray’s Inn, Barrister-at-Law). Επέστρεψε στην Κύπρο όπου άρχισε να ασκεί με επιτυχία το δικηγορικό επάγγελμα, σε μια εποχή που ετοιμαζόταν ο αγώνας για την ανεξαρτησία από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, αργότερα πρώτο Πρόεδρο της Κύπρου.Πήρε ενεργά μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ από διάφορες θέσεις, ως τομεάρχης Λευκωσίας και αργότερα ως γενικός υπεύθυνος για όλη την Κύπρο της ΠΕΚΑ, πολιτικής οργάνωσης της ΕΟΚΑ.Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου και ήταν ένας από τους αντιπροσώπους που ψήφισαν εναντίον της υπογραφής των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου. Hταν, επίσης, ένας από τους τέσσερις αντιπροσώπους της ελληνοκυπριακής πλευράς στη Συνταγματική Επιτροπή που συνέταξε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στη μεταβατική Κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά την υπογραφή των Συμφωνιών, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τού αναθέτει το Υπουργείο Εσωτερικών, που ήταν αρμόδιο μεταξύ άλλων για το δύσκολο έργο της εσωτερικής ασφάλειας και της οργανωτικής διάρθρωσης του νέου κράτους. Η θητεία του εκεί υπήρξε απόλυτα επιτυχής και η Κύπρος αναίμακτα οδηγήθηκε από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία, που ανακηρύχθηκε επίσημα στις 16 Αυγούστου 1960. Eτσι ο Τάσσος Παπαδόπουλος μεταπηδά στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου αποδεικνύει την προσήλωσή του στις αρχές του κράτους πρόνοιας. Εφαρμόζει σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, που ανελίσσεται και εκσυγχρονίζεται ως σήμερα και οι Κύπριοι πολίτες για πρώτη φορά γνωρίζουν τα αγαθά της σύνταξης.
Καθιερώνει θεσμούς που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, ιδρύοντας δικαστήρια εργατικών διαφορών και ταμεία πλεονάζοντος προσωπικού, καθορίζοντας κατώτερο όριο απολαβών και χαράσσοντας κώδικα βιομηχανικών σχέσεων, που αναγνωρίζει και αναδεικνύει την τριμερή συνεργασία κράτους, εργοδοτών και εργαζομένων.Παράλληλα, ιδρύει κέντρο παραγωγικότητας για μετεκπαίδευση και επιμόρφωση στη βιομηχανία και τον τομέα των υπηρεσιών, αλλά και τις πρώτες σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είναι το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο και η Ξενοδοχειακή Σχολή.
Κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου για την ανεξαρτησία είναι μέλος της τετραμελούς επιτροπής της ελληνικής κυπριακής πλευράς, που συζήτησε και ετοίμασε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.Οταν η τουρκοκυπριακή πλευρά, το Δεκέμβριο του 1963 αρνείται να προσέλθει σε διάλογο για βελτίωση του Συντάγματος με την απάλειψη διαιρετικών στοιχείων του και καταφεύγοντας στην ένοπλη αντίδραση αποχωρεί από τη διακυβέρνηση του νησιού, ανατίθενται στον Τάσσο Παπαδόπουλο και άλλα καθήκοντα. Υπηρετεί διαδοχικά και ως Υπουργός Υγείας, Γεωργίας και Οικονομικών.Τον Ιούλιο του 1970 εγκαταλείπει το υπουργικό αξίωμα και κατέρχεται στις βουλευτικές εκλογές, ως συνιδρυτής με τον Γλαύκο Κληρίδη του Ενιαίου Κόμματος, που ήταν πλουραλιστικός κεντροδεξιός πολιτικός χώρος.
Εκεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος εφαρμόζει για πρώτη φορά το σύστημα της ανάδειξης των υποψηφίων του κόμματος από εκλογικές συνελεύσεις. Εκλέγεται ο ίδιος μεταξύ των πρώτων βουλευτών σε σταυρούς προτίμησης και αναλαμβάνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Ενιαίου Κόμματος. Από τη θέση αυτή, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του κρατικού Προϋπολογισμού, υποβάλλει υπόμνημα από Επτά Σημεία που κρίνει απαραίτητα για την προοδευτική ανάπτυξη του τόπου. Ενα από αυτά τα σημεία ήταν η απαίτηση για παραχώρηση από το κράτος δωρεάν παιδείας και Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, κάτι που επετεύχθη έκτοτε και ισχύει ακόμη.
Στο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974, που οδήγησε στη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους πραξικοπηματίες για την αντιδικτατορική δραστηριότητά του και την προσήλωσή του στις δημοκρατικές διαδικασίες. Οταν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αναγκάστηκε σε παραίτηση ο «Πρόεδρος» που είχαν διορίσει οι πραξικοπηματίες (μετά από θητεία οκτώ μόνον ημερών), ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε καθήκοντα Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας και κάλεσε τον Τάσσο Παπαδόπουλο να τον συνοδεύσει στη Γενεύη, στη Διάσκεψη της Γενεύης, των αντιπροσωπειών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μόνο όταν έλαβε διαβεβαίωση που τηρήθηκε ότι ο Προεδρεύων θα αντικαθιστούσε τους «υπουργούς» του πραξικοπήματος.Στις συνομιλίες που είχαν αρχίσει τον Ιούνιο του 1968, υπό την προεδρία του, τότε, Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαϊμ για την επίλυση του συνταγματικού προβλήματος ήταν ο σύμβουλος του συνομιλητή Γλαύκου Κληρίδη, Προέδρου τότε της Βουλής μέχρι τον Απρίλιο του 1976. Μετά διορίστηκε ο ίδιος συνομιλητής, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1978. Αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε πολλά διεθνή συνέδρια και ειδικά στα ετήσια συνέδρια της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO).Εκπροσώπησε την ελληνοκυπριακή κοινότητα σε πολλές προσφυγές της Κύπρου στον ΟΗΕ και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Στις εκλογές της 5ης Σεπτεμβρίου 1976, επανεξελέγη, ως ανεξάρτητος βουλευτής Λευκωσίας. Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1976. Στις βουλευτικές εκλογές της 19ης Μαΐου 1991 εξελέγη πρώτος βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος στην εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας, αξίωμα στο οποίο επανεξελέγη στις εκλογές της 26ης Μαΐου 1996. Στις 7 Οκτωβρίου 2000 εξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο, Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στο ιστορικό Εκλογικό Συνέδριο όπου ανήγγειλε την αποχώρησή του ο ιδρυτής του ΔΗΚΟ Σπύρος Κυπριανού.
Αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε Γενικές Συνελεύσεις και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην Πολιτική Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς και συνέδρια. Στις βουλευτικές εκλογές της 27ης Μαΐου 2001 επανεξελέγη βουλευτής Λευκωσίας, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΔΗΚΟ.Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων πέτυχε σε σύντομο χρονικό διάστημα την ψήφιση 600 νομοθετημάτων (όλα πλην μερικών ομόφωνα από την Ολομέλεια της Βουλής) που αφορούν την εναρμόνιση της κυπριακής νομοθεσίας και των θεσμών με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ώστε να καθίσταται περισσότερο ασφαλής η ολοκλήρωση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Ηταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και μέλος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Επιλογής και Οικονομικών και Προϋπολογισμού. Ηταν επίσης συμπρόεδρος στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κύπρου – Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ διετέλεσε και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ.
Στις προεδρικές εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 2003 εξελέγη πέμπτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.Στις 16/4/2003 υπέγραψε στην Αθήνα, τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μαζί με τους άλλους ηγέτες των εννιά υπό ένταξη κρατών (Τσεχίας, Εσθονίας, Ουγγαρίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Μάλτας, Πολωνίας, Σλοβακίας και Σλοβενίας). Πρόκειται για την πέμπτη και μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της ΕΕ.
Στις 07/04/2004 ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κάλεσε τον κυπριακό λαό να καταψηφίσει το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα, σημειώνοντας ότι το προτεινόμενο σχέδιο δεν επανένωνε τη χώρα, τους θεσμούς της, την οικονομία και την κοινωνία. Οι Ελληνοκύπριοι με ποσοστό 76% καταψήφισαν το σχέδιο.Στις προεδρικές εκλογές του 2008, απέτυχε να επανεκλεγεί στην προεδρία του κράτους. Ηταν νυμφευμένος με τη Φωτεινή Μιχαηλίδη (το γένος Λεβέντη), με την οποία είχαν τέσσερα παιδιά.
http://www.sigmalive.com/news/politics/101296
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου