Η κρυφή γοητεία της εξουσίας κατά Αφροδίτη Παπαθανάση

Γράφει η Αφροδίτη Κ. Παπαθανάση
υποψήφια βουλευτής Φωκίδας με το ΠΑΣΟΚ


Η κρυφή γοητεία της εξουσίας ή το πώς η αγάπη για την καρέκλα
υπερέχει πάντων υμών.…

Επανερχόμαστε στο θέμα «κρυφή γοητεία της εξουσίας». Αυτή η εσωτερική ανάγκη των πολιτικά ημιμαθών αρχόντων κάνει όλα τα παράδοξα να γίνονται αληθινά. Τα παραδείγματα των περιπτώσεων αυτών μπορεί να είναι φαιδρά , τραγικά ή και καταστροφικά.
Η οικολογική καταστροφή και η θυσία των ανθρώπινων ζωών, τα τελευταία χρόνια από τις πυρκαγιές, λογικά μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Τόσο πίσω άραγε έχει μείνει ο κρατικός μηχανισμός ή η όλη τραγωδία οφείλεται και στην τραγωδία της υποταγής δημοτικών & νομαρχιακών αρχόντων , ή και στρατιωτικών στις «επιθυμίες – διαταγές» ανεπαρκών Υπουργών; Από πότε ο δικηγόρος ή ο οικονομολόγος Χ ή Ψ Υπουργός μπορεί να συντονίζει την κατάσβεση πυρκαγιών; Που το έμαθε ; Στο Da Capo ή στη Βαλαωρίτου ;

Η κρυφή γοητεία της εξουσίας κάνει τον Χ και Ψ επικεφαλή της Διοίκησης να θέλει απεγνωσμένα να βγει σε καλή ώρα τηλεθέασης σε μεγάλο κανάλι. Αν το πλάνο έχει ένταση και τρόπο ακόμη καλύτερα. Δυστυχώς ούτε καν οι εθνικές τραγωδίες στη Χώρα μας αντιμετωπίζονται με σεμνότητα. Πάει λοιπόν ο Υπουργός στη φωτιά , ανακατεύει τον κόσμο που θέλει να κάνει τη δουλεία του , στέλνει οχήματα σε σπίτια φίλων και ισχυρών και σαφώς τα πράγματα χειροτερεύουν για το κοινωνικό σύνολο. Τώρα γιατί οι επικεφαλής των Σωμάτων Ασφαλείας τους ανέχονται , έχει να κάνει και αυτό με την κακοδαιμονία των προαγωγών τους και τον τρόπο επιλογής τους..
Ποια συγνώμη ; Πότε και γιατί την ακούσαμε;

Το πολιτικό σύστημα ταράζεται από τα σκάνδαλα , ΖΗΜΕΝΣ το τελευταίο σε επικαιρότητα , την ίδια στιγμή που οι απλές πράξεις μαθηματικών μας δείχνουν ότι με τα χρήματα για ενοικιάσεις πυροσβεστικών αεροπλάνων, τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσαμε να έχουμε ανανεώσει το στόλο μας. Η ανικανότητα της διακυβέρνησης δεν είναι και αυτή ένα σκάνδαλο; Οι πόροι που χάνονται και οι ζημιές που γίνονται στην εθνική περιουσία και στην ποιότητα ζωής μας , λόγω και μόνο της ανικανότητας , πότε επιτέλους θα θεωρηθούν εξόχως ικανοί λόγοι για να στείλουν τους επιφανείς της κυβέρνησης στα σπίτια τους. Κάηκε η Ηλεία , κάηκε η Πάρνηθα κάηκε η Αθήνα , κάηκε η Αττική , αλλά αυτοί εκεί. Τελευταία εξήγηση τους ότι «Φταίνε τα πεύκα»… θανατώστε λοιπόν στα πεύκα...

Η εσωτερική ανάγκη πλουσίων & ισχυρών να αποδείξουν ότι είναι πλούσιοι και ισχυροί , επιτρέπει ,επί δεκαετίες, την οικοπεδοποίηση και τη διαφθορά. Επιτρέπει την καταλήστευση της δημόσιας γης , τον αποκλεισμό όλων εμάς από το κοινωνικό αγαθό της Φύσης και του Περιβάλλοντος. Δυστυχώς το τοπικό μας παράδειγμα αφορά τον Παρνασσό. Η κρυφή γοητεία τους εξουσίας – η αίσθηση ότι η δύναμη είναι τεράστια και συνεχής – κάτι σαν NINTJA με μπαταρίες – αποτελεί το κίνητρο της παρανομίας με τελικό παράγωγο τον γρήγορο και παράνομο πλουτισμό. Και η τοπική κρυφή γοητεία τους εξουσίας κάνει Βουλευτή & Κόμμα της Ν.Δ. να κάνουν πως δεν έχουν ακούσει κάτι για ότι έγινε στον Παρνασσό..

Άμεσα χρειαζόμαστε πολιτικούς άνδρες που θα υψώσουν τη φωνή τους . Τώρα οφείλει ο Γ. Παπανδρέου να βάλει τέρμα , τέρμα οριστικό και αμετάκλητο σε όλα αυτά. Να κηρυχθούν περιοχές ως εθνικοί δρυμοί , να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες , να επιστρέψει η αξιοκρατία στα σώματα ασφαλείας. Να σωθεί η δημόσια γη και περιουσία. Να γίνει το Περιβάλλον δημόσιο αγαθό. Οι κανόνες αυτοί θα μπουν , θα θεσμοθετηθούν από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Γιατί εμείς , σε αντίθεση από τους Δεξιούς , μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Η κρυφή γοητεία της εξουσίας δημιουργεί πολλά φαιδρά και συνάμα τραγικά. Από το να βάζει κάποιος τις πιζάμες του και να πέφτει για ύπνο φορώντας το καπέλο του Ναπολέοντα – αρνούμενος επιμόνως και εντόνως να δει την πραγματικότητα. Από το να έχουμε ημιτελή έργα στο νομό , να έχουμε σεντούκια με μελέτες και να θεωρούμε ότι γίνεται η κοσμογονία . Να έχουμε τον σκελετό από μπετό του ΤΕΙ , από τον Οκτώβριο του 2004 , και ακόμη Βουλευτής & Νομάρχης να μην έχουν λήξει θέματα α. ένταξης - χρηματοδότησης , β. φορέα υλοποίησης , γ. κόστους. Γιατί , ότι και αν λένε , είναι όλα σε εκκρεμότητα…

Τέλος , τα πιο σπαρταριστά της κρυφής γοητείας της εξουσίας , είναι όταν αγκιστρώνονται σε αυτή , σε λανθάνουσα κατάσταση , κάτι σαν ύπνωση , τύποι που ζουν μόνο για αυτό. Το επικίνδυνο είναι ότι κάνουν τα πάντα, κολοτούμπες , ψεματάκια , μικρότητες , θεατρινισμούς και πολλά αλλά χολιγουντιανά για να μείνουν αγκιστρωμένοι σε αυτήν την ρημάδα τη καρέκλα , κοιμούνται με τον τίτλο αγκαλιά. Το πιο επικίνδυνο βέβαια αφορά τους υποκριτές Φαρισαίους – που κι αυτοί με τη σειρά τους θέλουν την όποια εξουσία – που κάνουν ότι δεν βλέπουν φαινόμενα παρακμής. Προσέξτε υποκριτές Φαρισαίοι, γιατί βλέπουμε όλοι εμείς…