Ανέκδοτο11

Ο Νίκος είχε μόλις καληνυχτίσει τη 8χρονη κόρη του στην κρεβατοκάμαρά της και σκεφτόταν τα λόγια της που του φάνηκαν ακατανόητα. «Αύριο να μου φιλήσεις τον παππού», του είπε η μικρή Νίνα ακριβώς πριν παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα.
Περίεργο του φάνηκε αλλά το απέδωσε στη νύστα του κοριτσιού και τράβηξε κι αυτός προς το κρεβάτι του.

Την άλλη μέρα όταν ο πατέρας της γυναίκας του και παππούς της Νίνας πέθανε ξαφνικά ο Νίκος είχε μια φριχτή υποψία να διαχειριστεί, όμως στάθηκε ψύχραιμος και δεν είπε σε κανέναν τίποτα. Τι να έλεγε άλλωστε;
Μετά από περίπου ένα χρόνο και ενώ και πάλι ο Νίκος είχε συνοδεύσει την κόρη στην κρεβατοκάμαρά της λίγα δευτερόλεπτα αφότου είχε η κοιμηθεί η μικρή Νίνα ψιθύρισε μέσα στον ύπνο της: «Αύριο να μου φιλήσεις τη γιαγιά». Ο Νίκος απόδιωξε την αίσθηση ναυτίας που ένιωσε να τον καταλαμβάνει και προσπάθησε να φανεί δυνατός: «Ανοησίες», σκεφτόταν, «η ιδέα μου είναι».

Την άλλη μέρα η πολυαγαπημένη του μητέρα και γιαγιά της Νίνας άφησε ξαφνικά τούτον το μάταιο κόσμο. Ο Νίκος ήταν θλιμμένος για τον χαμό της μητέρας του αλλά και πανικοβλημένος με τις υπερφυσικές προφητικές ικανότητες της κόρης του, οι οποίες μάλιστα αφορούσαν μόνο πολύ άσχημα μαντάτα. Σε λίγο καιρό πάντως ηρέμησε, όμως πήγαινε κάθε βράδυ την κόρη του για ύπνο και περίμενε με τρόμο το παραμιλητό της.
Στους 5 μήνες από το θάνατο της μητέρας του ο Νίκος άκουσε τη μικρή Νίνα που μόλις είχε κοιμηθεί στο χειρότερο άγγελμα που θα μπορούσε να περιμένει: «Αύριο να μου φιλήσεις τον μπαμπά» ψιθύρισε η Νίνα και ο Νίκος έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του.

Δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ αλλά δεν είπε τίποτα στη γυναίκα του. Δεν ήθελε να φανεί λιγόψυχος, άσε που φοβόταν το ρεζιλίκι στην περίπτωση που η «προφητεία» δεν επαληθευθεί. Το πρωί πήγε στο γραφείο, τακτοποίησε κάποιες επείγουσες εκκρεμότητες και μετά έκλεισε την πόρτα. Εβγαλε ένα μπουκάλι ουίσκι, ήπιε ένα ποτηράκι μονορούφι, μετά ξαναγέμισε το ποτήρι κι άρχισε στο κινητό να καλεί παλιούς φίλους και παλιές αγάπες. Ζήτησε μερικές συγγνώμες, έμαθε μερικά κουτσομπολιά, μερικά νέα. Η ώρα είχε πάει 8 το βράδυ και δεν είχε πάθει τίποτα. Καταλάβαινε ότι πλησιάζει η τελευταία του ώρα και συνέχιζε να πίνει, με το ένα μάτι καρφωμένο στο ρολόι. Πήγε 9, μετά 10, μετά 11, ο Νίκος συνέχιζε να πίνει και να μιλάει στο κινητό.

Στις 12.05 ο Νίκος συνειδητοποίησε ότι ζει, ότι δεν έχει πάθει τίποτα, ότι η «προφητεία»της μικρής του κόρης είχε βγει ψεύτικη. Ενιωσε μια άγρια χαρά να τον πλημμυρίζει και κατέβηκε αμέσως κάτω, παρά την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόταν, πήρε το αυτοκίνητό του και έφυγε με ταχύτητα για το σπίτι του, να ξαναδεί την αγαπημένη του κόρη και τη γυναίκα που είχε πιστέψει ότι δεν θα τις ξανάβλεπε.

Μόλις έφτασε στο σπίτι του η γυναίκα του έβαλε τις φωνές: «Πού είσαι όλη μέρα; Μιλάει συνεχώς το κινητό κι εσύ μου έρχεσαι δωδεκάμισι τα μεσάνυχτα μεθυσμένος;». Ο Νίκος την αγκάλιασε και είπε: «Αγάπη μου θα σου εξηγήσω. Είχα μια πολύ δύσκολη μέρα».

Η γυναίκα του όμως ήταν πολύ θυμωμένη: «Εσύ», του λέει, «εσύ είχες δύσκολη μέρα; Τι να πω κι εγώ που μου τηλεφώνησαν ότι ο φίλος μας ο Μάκης σκοτώθηκε σε τροχαίο και δεν μπορούσα να σε βρω ούτε στο τηλέφωνο;».