Το τηλεφώνημα νωρίς εκείνο το πρωινό της Τετάρτης ήταν από τον δήμο Λεβαδέων και ομολογώ ότι με αιφνιδίασε. Το μήνυμα από υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος, που δεν προσφέρει τϊποτε στο ρεπορτάζ να αποκαλύψουμε το όνομά του, ήταν σαφές και έλεγε περίπου τα εξής: «Εχετε διατυπώσει, εσείς και οι αναγνώστες/σχολιαστές σας (δείτε εδώ Το Μουσείο Λάμπρου Κατσώνη στη Λιβαδειά), κάποιες απορίες σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Μουσείο Λάμπρου Κατσώνη, που φιλοξενείται στον Πύργο του Κάστρου της Λιβαδειάς. Σήμερα λίγο μετά τις 11:00 θα επισκεφθεί το Κάστρο το 3ο Γυμνάσιο Λιβαδειάς και οι μαθητές θα ξεναγηθούν από αρχαιολόγο της 23ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Αν έχετε τον χρόνο και τη διάθεση μπορείτε να παραστείτε για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ότι το Μουσείο Λάμπρου Κατσώνη βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Οχι ιδανική αλλά ανεκτή».
Φυσικά, δέχτηκα αμέσως και σε λίγη ώρα βρέθηκα στο δρόμο. Είναι περίεργα όμορφη η Λιβαδειά εκείνη την ώρα, ειδικά όταν περνάς την κεντρική πλατεία και ανηφορίζεις την Ελευθερίου Βενιζέλου. Ελάχιστοι διαβάτες, ακόμη λιγότερα αυτοκίνητα, ένας δροσερός ανοιξιάτικος καιρός και μερικοί επισκέπτες που το πήραν από νωρίς, άδεια τραπεζάκια στα καφενεία και η Ερκυνα πάντα αξιοθαύμαστη και πάντα διαφορετική, όλες τις ώρες, όλες τις εποχές.Ηδη από το ύψος του πάρκινγκ σηκώνοντας τα μάτια προς το Κάστρο ήταν φανερό ότι κάτι έχει αλλάξει. Κάτι πολύ συγκεκριμένο: η βαριά πόρτα του Πύργου ήταν ανοιχτή. Είχα καιρό να τη δω έτσι, πολλά χρόνια και –ομολογώ- ότι ένιωσα μια μικρή ανατριχίλα.
Πλησιάζοντας και φτάνοντας στους πρόποδες του λοφίσκου είδα από το Κάστρο να κατεβαίνουν ένας υπάλληλος του δήμου Λεβαδέων, εκ μέρους της Θ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Βοιωτίας ο κ. Π.Δ. και η αρχαιολόγος κ. Μαρία Σκορδαρά, που υπηρετεί στην 23η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με έδρα τη Χαλκίδα.Αναμένοντας το 3ο Γυμνάσιο Λιβαδειάς καθίσαμε σε γνωστό καφενεδάκι της Κρύας και μεταξύ άλλων από τη συζήτηση επιβεβαίωσα ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία και οι Εφορείες Χαλκίδας και Θηβών δεν έχουν καμία αντίρρηση για να παραμένει ανοιχτό το Κάστρο της Λιβαδειάς για τους επισκέπτες. «Αλλωστε», με πληροφόρησαν, «από την πλευρά του Ζαγαρά είναι ανοιχτό».
Σε λίγη ώρα τα παιδιά του 3ου Γυμνασίου Λιβαδειάς φάνηκαν στην οδό Τροφωνίου και έως ότου γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις μεταξύ των καθηγητών και της αρχαιολόγου κ. Σκορδαρά ανέβηκα στον Πύργο και μπήκα μόνος στο Μουσείο του Λάμπρου Κατσώνη.
Σε λίγη ώρα τα παιδιά του 3ου Γυμνασίου Λιβαδειάς φάνηκαν στην οδό Τροφωνίου και έως ότου γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις μεταξύ των καθηγητών και της αρχαιολόγου κ. Σκορδαρά ανέβηκα στον Πύργο και μπήκα μόνος στο Μουσείο του Λάμπρου Κατσώνη.
Αν εξαιρέσουμε ότι στη μέση του μικρού χώρου όπου στεγάζεται το Μουσείο υπάρχει, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, ένα πτυσσόμενο ταμπλό με πληροφορίες για το Κάστρο της Λιβαδειάς, πράγματι το Μουσείο και τα εκθέματά του βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση. Ο ζωγραφικός πίνακας με την «Αθηνά της Αρκτου» περήφανη δεσπόζει στον χώρο και η υπογραφή του μεγάλου ναυμάχου σε ειδική φωτογραφία υπενθυμίζει ότι πρόκειται για εκείνη η υπογραφή για την οποία λέγεται ότι όταν η Μεγάλη Αικατερίνη, αυτοκράτειρα Πασών των Ρωσιών, συνήψε ειρήνη με την Τουρκία και διεμηνύθη στον Κατσώνη να σταματήσει τις εχθροπραξίες στο Αιγαίο εκείνος απάντησε: «Αν η αυτοκράτειρα έβαλε την υπογραφή της ο Λάμπρος δεν έβαλε τη δική του».
Ωσπου να ολοκληρώσω τη φωτογράφηση οι φωνές των γυμνασιόπαιδων έχουν καλύψει τους ήχους της φύσης. Όταν έφτασα στην είσοδο ήδη η κ. Σκορδαρά (φωτό) εξηγούσε στους νεαρούς μαθητές και στους συνοδούς καθηγητές τους αναλυτικά και παραστατικά τα της κατασκευής του Κάστρου. Ιππότες Φράγκοι, Καταλανοί και Βυζαντινοί ζωντανεύουν μέσα από τη λεπτομερή εξιστόρηση των πλεονεκτημάτων της οχύρωσης σε ένα από τα ωραιότερα και πλέον καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, το περίφημο Κάστρο της Λιβαδειάς.Και οι μαθητές; Θα σας φανεί περίεργο αλλά η συμπεριφορά των μαθητών ήταν η ίδια ακριβώς με τις δικές μας εκπαιδευτικές εκδρομές. Μερικοί άκουγαν με ενδιαφέρον, λιγότεροι πρόσεχαν με προσποιητό ενδιαφέρον, αρκετοί απλώς παρίσταντο διότι «πρέπει» και τέλος αρκετοί επίσης χάζευαν δεξιά κι αριστερά ή και «προκλητικά/επαναστατικά» αδιαφορούσαν. Μην μου πείτε ότι δεν σας θυμίζει την εποχή σας.
Ο Παναγιώτης Α. και ο Ηρακλής Μ., μαθητές του 3ου Γυμνασίου Λιβαδειάς, επισκέπτονται για πρώτη φορά το Κάστρο της Λιβαδειάς. «Γιατί για πρώτη φορά, ρε παιδιά;», ρωτώ αφελώς για να εισπράξω μια απάντηση αντάξια της ανόητης ερώτησής μου: «Γιατί δεν έχουμε έρθει άλλη», μου λένε γελώντας. (Φυσικά η ερώτησή μου περιέχει αιχμή ή και επίτιμηση, αλλά το περνάω ελαφρά). «Πώς σας φάνηκε το Κάστρο;», επιμένω. «Αρκετά ενδιαφέρον, καλό» απαντούν χωρίς να μπορώ να διακρίνω αν πράγματι το εννοούν ή μόνο από υποχρέωση διατυπώνουν αυτή την άποψη.Ακολουθώ τα παιδιά και πάλι μέσα στο Μουσείο του Λάμπρου Κατσώνη.
Ευκαιρία για μερικές ακόμη φωτογραφίες καθώς η κ. Σκορδαρά συνεχίζει να εξηγεί στα παιδιά τα ιστορικά στοιχεία που στοιχειώνουν κάθε γωνιά του Πύργου. Όμως η ώρα έχει περάσει για εμένα. Τελευταία εντύπωση θετική καθώς διαπιστώνω ότι οι νεαροί μαθητές στέκονται με προσοχή εμπρός (και) στα εκθέματα που αφορούν της ζωή και τη δράση του Λάμπρου Κατσώνη. Ηδη η κ. Σκορδαρά οδηγεί τους μαθητές προς τα υπόγεια του Πύργου όπου θα κλείσει την ξενάγηση με αναφορές στη θεμελίωση του προμαχώνα που βρίσκεται σε επίπεδο κάτω από τη στάθμη της Ερκυνας.
Δεν ακολουθώ. Υπάρχει άλλο ραντεβού, που δεν μπορεί να περιμένει. Κατεβαίνοντας μόνο σκέπτομαι για ποιους λόγους ένα πολύ σημαντικό μνημείο, όπως το Κάστρο της Λιβαδειάς και το εντός αυτού Μουσείο του Λάμπρου Κατσώνη παραμένει κλειστό. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας καθαρισμός από τα αγριόχορτα και τα βάτα και ίσως ένας φύλακας, υπάλληλος του δήμου Λεβαδέων. Είναι άραγε τόσο δύσκολο;
Δείτε το δημοσίευμα από το οποίο άρχισαν όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου